LID WORDEN
“Dit jaar heeft mij als ondernemer enorm verrijkt, maar ik heb er diep voor moeten gaan!!”
‘Dit jaar heeft mij als ondernemer enorm verrijkt, maar ik heb er diep voor moeten gaan’
Voor Jelte Bakker (38) was 2024 een jaar met twee gezichten. De oprichter van het succesvolle Sportivate beleefde door keuzes die verkeerd uitpakten het absolute dieptepunt in zijn carrière. Tegelijkertijd verrijkte hij zijn leven met de lessen die hij daaruit leerde. Een openhartige monoloog van een ondernemer die altijd weer opstaat om impact te maken met sport en beweging.
Succesvol pionieren
‘Dit verhaal is voor mij de afsluiting van een periode van
anderhalf jaar. Niet om zielig te doen, ik hou gewoon van een eerlijk verhaal.
Niet alles gaat altijd goed als je ondernemer bent. Voor mij was 2024 een jaar
met veel fuck-ups. Maar daar leer je van. Ik kijk naar wat het mij heeft
gebracht. Waar ik doorheen ben gegaan is de rijkste ervaring in mijn leven tot
nu toe, maar ik heb er diep voor moeten gaan.’
‘Ik ben hard geconfronteerd met keuzes die ik in coronatijd heb gemaakt. Sinds de start in 2016 waren we heel succesvol met Sportivate. We hebben veel mooie impact gemaakt en kinderen in beweging gebracht, met duizenden tegelijk. Het ging niet volgens een uitgestippeld pad, maar dat maakte het avontuur juist fantastisch. Met collega’s pionieren in een werkveld dat niet bestond, door sportief personeel naar het onderwijs en de bso te brengen. Daar ben ik het meest trots op: dat we aan de vooravond hebben gestaan van het positieve beweegklimaat dat er nu in Amersfoort is. Voor het geld heb ik het nooit gedaan, maar dat het er was maakte wel dingen mogelijk. We konden snel opschalen.’
Slechtste keuze ooit
‘Toen kwam corona. Ik ben van nature een loyaal persoon.
Dus ook al lag 95 procent van de business plat, ik bleef de lonen van onze 41
medewerkers doorbetalen. Dat was zakelijk gezien de slechtste keuze die ik ooit
heb gemaakt. Dat voelde op dat moment niet zo. Sterker nog: het was mijn
missie, ik wilde voor mijn mensen staan. Ik besefte echter niet helemaal in
welke realiteit we leefden en vertrouwde erop dat de overheid ons zou steunen.’
‘Tegelijkertijd ervaarde ik in die periode voor het eerst rust. Ik was 3,5 jaar lang 80, 90 uur aan het rammen geweest. Toen de wereld op zijn gat lag kreeg ik ruimte in mijn hoofd. Waar willen we met Sportivate naartoe? Ik voelde de ambitie om nog meer impact te maken: ervoor zorgen dat bewegen een veel groter podium krijgt dan nu het geval is, in Nederland en daarbuiten.’
‘Ik ben niet bang om te dromen. En dat gaat heel snel bij mij. Binnen een paar seconden weet ik waar ik naartoe wil. En dan gaat ook alles daarnaartoe. Het geld dat ik had opgebouwd stak ik in de droom. En die droom was Playground33, een campus waar de hele samenleving terechtkan, met bewegen, sporten en spelen als rode draad. Een prachtig concept, maar helaas is het niet goed van de grond gekomen.’
Met de neus op de feiten
‘Dit jaar kwam de nasleep van de coronaperiode aan het
licht. Van de belastingdienst en het UWV kreeg ik te horen welke bedragen ik
moest terugbetalen. Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik kon het
financieel niet meer bijbenen, ingehaald door het verleden. Dat gebeurt
natuurlijk niet van de ene op de andere dag. Ben ik naïef? Dat denk ik niet. Ik
wil vooral doorzetten tot het echt niet anders kan.’
‘Toen kwam het moment dat ik de lonen niet meer kon betalen. Ik liep keihard tegen een muur op. De enige uitweg was een saneringstraject met onze schuldeisers. Dat was de meest bizarre periode in mijn ondernemende leven. Daar zit je dan, met advocaten en boekhouders om je heen. Ik moest met de billen bloot en al die schuldeisers bellen, waaronder lokale partijen waar je een band mee hebt opgebouwd. Dat waren gesprekken met buikpijn. Maar na vijf van die gesprekken dacht ik ook: fuck it, dit is de realiteit, het moet gebeuren. Dus laat ik het maar doen en ervan leren. Zo zit ik in elkaar: als ik een fout maak, sta ik snel weer op.’
“Het geld dat ik had opgebouwd stak ik in de droom. En die droom was Play ground33.”
Van de regen in de drup
‘Het saneringstraject was samen met een reorganisatie mijn
laatste strohalm. We draaiden ondertussen weer positieve cijfers. Maar ik zag
ook dat de zomer voor ons lag, waarin we altijd aanzienlijk minder inkomsten
hebben en onze personeelskosten met vakantiegelden gewoon doorlopen. Met nul
vet op de botten na het aflossen van de schulden ontstond er wéér een gat. Van
de regen in de drup, zo voelde het echt.’
‘Toen kwam het telefoontje van de belastingdienst. Ik had mijn schulden afgelost, maar had niet voldaan aan de loonheffing van juni. Dat klopt, want dat kon ik niet. Toen werd me medegedeeld: het is nu vrijdagmiddag, maandag is het over en sluiten, want je houdt je niet aan de afspraken. Op dat moment was het voor mij klaar. Ik weet nog dat ik in de auto zat en voor het eerst heb gehuild. In die hele periode heb ik me niet zielig of in paniek gevoeld, maar op dat moment brak ik. Anderhalf jaar lang was ik van dag tot dag aan het vechten om te overleven, maar nu zag ik het even niet meer.’
In de spiegel kijken
‘Mensen vragen me weleens: waarom ben je toen niet
gestopt? Maar dat kon niet. Er zou dan een bedrag van 600.000 euro op mij
verhaald worden. Een statutaire corona-erfenis uit het verleden, toen ik van
zzp’er overging naar een bv. Niet alleen ik, ook mijn vrouw en kinderen zouden
dan de komende vijf jaar een droge boterham met een beetje pindakaas eten.’
‘Toen heb ik mezelf letterlijk in de spiegel aangekeken: wat zit er nog in? Is het het waard om voor te vechten? De cijfers waren goed, er was voor 2,5 miljoen aan getekende contracten voor het nieuwe schoolseizoen. Ik appte mijn vrouw: het zal toch niet zo zijn dat ik voor de finish op mijn bek ga en niet meer kan opstaan?’
All-in gaan
‘Ik ben all-in gegaan. Ik heb ons huis te koop gezet en
gebruik een groot deel van de overwaarde voor het bedrijf. Met de
belastingdienst heb ik de laatste regeling getroffen. Ze hoorden wat ik ervoor
over had en vonden dat bewonderenswaardig. Ik vraag nogal wat van mijn gezin.
Ik heb een topvrouw, ik ben haar voor eeuwig dankbaar. We hebben recent een
huurhuis gevonden via Govaert Makelaardij, de meest fantastische Content-deal
ooit.
‘De schulden zijn straks helemaal afgelost, de reorganisatie is gedaan en er is sinds september een nieuwe algemeen directeur in de organisatie. Ik heb Sportivate tot een bepaald punt gebracht, maar ken zowel mijn krachten als tekortkomingen. Ik proef een nieuwe dynamiek in de organisatie die veel vertrouwen geeft voor de toekomst.’
Voor jezelf zorgen
‘Ik ga met een rijk gevoel het nieuwe jaar in. Terwijl er
echt momenten bij zaten dat ik dacht: hoe de fuck kom ik hieruit? Meer dan ooit
ben ik me ervan bewust hoe belangrijk het is dat je goed voor jezelf zorgt. Ik
zie mensen leven alsof ze 100 worden. Maar wie ben je als het écht tegenzit? Ik
heb in de afgelopen jaren veel geld gestoken in mijn eigen ontwikkeling en ben
constant goed voor mezelf blijven zorgen. Elke dag even de gym in, al was het
maar een halfuur. Een ijsbad, even lezen voor het slapen gaan. Daar heb ik
absoluut de vruchten van geplukt.’
‘Dat neem ik ook mee naar komend jaar. Ik wil nog meer mensen in beweging brengen, van peuter tot CEO’s. Ik heb veel impact te maken en wil van waarde zijn, het is de reden waarom ik op aarde ben. Sportivate moet in 2030 zijn uitgegroeid tot een organisatie die 300.000 kinderen in beweging brengt. Met 11 fysieke locaties in Nederland, 1 in het buitenland. Die kar ga ik niet meer alleen trekken.’
Dankbaar afsluiten
‘Eén van de grootste lessen die ik uit deze hele situatie
trek komt van mijn opa: bezint eer ge begint. Zorg voor een sterk team om je
heen, maak een plan, pitch en ga dan pas over tot actie. Een andere les is dat
ik dingen niet tegen beter weten in moet volhouden. Ergens mee stoppen is vaak
een moeilijke keuze, maar soms wel nodig. Ik ervaar het nu zelf: we zijn
gestopt met een aantal zaken en we draaien beter dan ooit.’
‘Oudejaarsavond, wat voor moment wordt dat? Poeh…Dit is voor het eerst dat ik het allemaal zo vertel en emoties zijn er, punt. Ik denk dat ik op 31 december, ook mijn verjaardag trouwens, heel dankbaar afsluit. Voor alle ervaringen en nieuwe inzichten, maar zeker ook voor de gezondheid van de mensen om mij heen. Ik ben afgelopen anderhalf jaar ook nog drie keer geopereerd, dat waren behoorlijk zware ingrepen. In alle opzichten ben ik op de proef gesteld. Ik heb het allemaal kunnen afvinken. Kom maar op met de rest. Maar één ding weet ik zeker: ik ga nooit meer terug naar de situatie waar ik afgelopen jaar doorheen ben gegaan. Ik heb ervan geleerd, maar dat boek sluit ik.’
