INTERVIEW De Mens Achter de Ondernemer - Frank van Reij - Zwaartafelen

Amersfoort, woensdag 1 november 2023

Social media vormt anno 2023 een euforisch schild om ons heen als ondernemers. Wanneer we de tijdlijnen mogen geloven draait ieder bedrijf ongekende, gitzwarte cijfers. We hebben allemaal een orkaankracht aan wind in de zeilen. Echter, niets is minder waar. In ‘De Mens Achter de Ondernemer’ laten we zien dat ondernemen niet altijd hosanna is. Dat je soms de tering naar de nering moet zetten, een mindere fase doorgaat, Of bent gegaan. Dat je als ondernemer naast het runnen van je bedrijf ook privé de ballen in de lucht moet houden. Van een druk gezinsleven tot familiaire omstandigheden en gezondheid. Immers, ondernemers zijn soms ook gewoon maar mensen...

“𝒥𝑒 𝒷𝑒𝒹𝓇𝒾𝒿𝒻 𝒹𝓇𝒶𝒶𝒾𝓉 𝑔𝑜𝑒𝒹 𝑜𝓂𝒹𝒶𝓉 𝒿𝒾𝒿 𝒿𝑒 𝑔𝑜𝑒𝒹 𝓋𝑜𝑒𝓁𝓉…”

In de #1 editie spreken we Frank van Reij (48) van Zwaartafelen. De Amersfoortse ondernemer heeft een – zoals hij zelf zegt – zware periode achter de rug maar is er weer voor de volle 100%. “Het voelt goed om eindelijk mijn verhaal te delen. Want sinds het overlijden van mijn moeder, inmiddels anderhalf jaar geleden, was het gewoon moeilijk. Eigenlijk gewoon ruk. Ik wil via deze weg niet zozeer Zwaartafelen promoten, maar eens een andere gevoelige kant van mij en het ondernemen laten zien. Ik denk dat mijn verhaal voor velen herkenbaar is.”

Bijzonder mens 
“Voordat we teruggaan naar 9 april 2022 wil ik starten met vertellen dat mijn moeder niet alleen de liefste moeder was die er bestond, ze was ook mijn beste vriend. Vreemd om van je eigen moeder te zeggen, maar het was zo’n ‘bijzonder mens’ die je niet vaak tegenkomt in het leven. Heel veel mensen in en rondom Amersfoort kennen mijn moeder en zullen dit herkennen. Ook heel veel klanten kende mijn moeder want ze verzorgde elke zaterdag de koffie en de broodjes bij Zwaartafelen. Echt waar: klanten liepen weg met d’r… Dan naar die bewuste 9 april. Laura, mijn vrouw, en ik waren op een kartbaan in Berghem. Onze zoon Rick had daar zijn eerste kartwedstrijd. Daar moesten wij natuurlijk bij zijn. De wedstrijd was amper gestart of wij werden gebeld door Kimo, onze collega en rots in de branding bij Zwaartafelen. Kimo was gebeld door een collega van mijn moeder. Hij gaf aan dat hij haar al een paar dagen niet te pakken kon krijgen. ‘Dat is vreemd, we appen en bellen elkaar iedere dag’, dacht ik nog. We zijn gaan bellen maar geen gehoor. Uiteindelijk hebben we de buren ingeschakeld en die zijn gaan kijken. Gelukkig hadden zij een sleutel. Na 20 minuten: telefoon. En dan hoor je dat je moeder is gevonden. Gelukkig was ze in leven maar wel ondervoed en onderkoeld. Je zult begrijpen dat ik als een gek over de snelweg ben gevlogen naar Amersfoort. Echt waar: Max Verstappen zou jaloers zijn geweest! Na allerlei onderzoeken in het ziekenhuis mochten we bij haar. Ze was zo moe, en ook nog verward, dat ze ons vroeg om weg te gaan: ‘Ga maar lekker naar Rick. Terug naar de wedstrijd.’ Het tekende haar. Na een onrustige nacht voor ons was het de volgende dag gelukkig nog steeds hetzelfde. Nog steeds heel moe logischerwijs en het lichaam moest herstellen. Zondagnacht werd Laura met een onderbuikgevoel wakker. Ze belde met het ziekenhuis. ‘Nee hoor’, zeiden de artsen, ‘Het gaat allemaal goed. Als jullie rond 11.00 uur hier kunnen zijn, dan kun je lekker naar ma en krijgen jullie gelijk de rest van de uitslagen.’ Maar toen, rond 9.30 uur, werden we gebeld dat we met spoed naar het ziekenhuis moesten komen. Later die middag overleed zij.”

"𝒪𝓅 𝟣𝟣 𝒶𝓅𝓇𝒾𝓁 𝑜𝓋𝑒𝓇𝓁𝑒𝑒𝒹 𝓏𝒾𝒿…"

Hoge woord eruit 
“Waarom ik dit verhaal wil delen met Content en al jullie lezers? Eerlijk gezegd voelde het goed dat ik een maand geleden (begin september, red.) eindelijk het hoge woord eruit gooide. Weet je: ik was zakelijk gezien het laatste jaar een krant! Normaal ben ik tussen 6 en 7 ’s ochtends op de zaak. Hup, nieuwe dag: knallen met die hap. Maar nu zakte de moed me soms in de schoenen als ik alleen al aan Zwaartafelen dacht….” Na een zichtbaar slikmomentje vervolgt Frank: “Ik heb heel lang geworsteld met vragen in mijn hoofd. Wat als Laura naar het ziekenhuis was gereden die zaterdag? Had zij de artsen misschien de juiste vragen gesteld? Laura is een hele slimme meid en ik ken haar, die blijft altijd maar doorvragen. Wellicht had ze dan nog geleefd. Afijn, ik voelde me schuldig. Dan naar de impact op de zakelijke kant. Sinds ik met Zwaartafelen in 2008 begon ging het hier altijd voor de wind. Maar sinds vorig jaar zomer merkten wij ook dat er een kanteling kwam op de markt. De Corona periode hadden we overleefd en was eigenlijk wel goed: men maakte het thuis gezellig en zorgde dus ook voor mooi meubilair. Maar toen kwam de energie crisis. Daar kreeg de meubelindustrie wel klappen. Ik zat niet zo lekker in mijn vel door het overlijden van mijn moeder en ik was er soms met mijn hoofd niet voor de volle 100% bij. Nu heb ik gemerkt als ondernemer dat het erg belangrijk is om er wel voor de volle 100% te zijn. Als je zelf goed in je vel zit neem je dit zakelijk natuurlijk ook mee. Normaal gesproken werk ik 6 dagen per week, ben ik altijd als eerste op de zaak en ga als laatste weg. Het laatste jaar merkte ik dat ik het soms niet kon opbrengen en dat het ook moeilijker was mijn collega’s te motiveren. Toen ik voor een opdracht van een goede vriend van mij, Marcel Schoonhoven, een foutje maakte die ik normaliter nooit maak, besefte ik mij: ‘Ik zit er toch niet helemaal lekker in. Er moet misschien toch iets gaan veranderen in mijn hoofd. Dit ga ik niet lang volhouden zo…’.”

"𝐼𝓀 𝓋𝑜𝑒𝓁𝒹𝑒 𝓂𝑒 𝓈𝒸𝒽𝓊𝓁𝒹𝒾𝑔."

Lekkere lunch bij Rauw 
“In het leven gebeurt nooit iets zonder reden. Ik geloof daar heilig in. Ik wilde mijn grote vriend de maandag daarna bellen om mijn excuses aan te bieden. En hem te vertellen waar ik een beetje mee zat. Maar voordat ik zijn nummer in tikte belde hij mij zelf al: ‘Frank, ik voel dat je er niet lekker in zit. Heb jij zin om woensdag met mij naar mijn fabriek te rijden? Dan pakken we mijn Porsche, dan mag jij rijden. Babbelen we de hele weg en daarna pakken we een lekkere lunch bij Rauw in Amersfoort.’ Man, wat had ik daar zin in! Ik had namelijk nog nooit op de openbare weg in een GT3 gereden, dat was een droom voor me. En het feit dat mijn vriend er voor me wilde zijn. Ik kon mijn verhaal zo[1]wel op de heen- als terugreis helemaal bij hem kwijt. Na terugkomst bij Rauw zat Roel Scheerder een stukje verderop. Ik ken Roel al jaren en hij kende mijn moeder ook heel goed. Toen zijn collega’s weg waren, vroeg ik of hij nog even bij ons aan tafel wilde komen zitten. Wij hadden nog nooit echte diepgaande gesprekken gehad. Hij vertelde mij daar op het terras van Rauw dat hij zijn bedrijf verkocht had en voor een jaar met een camper met zijn gezin door Australië ging cruisen. Ook vertelde hij mij zelf vanuit het niets dat hij mijn moeder gesproken had… Ja, dat klinkt raar aangezien ze er al anderhalf jaar niet meer was maar ik geloof dat er soms meer is tussen hemel en aarde. Dus ja: daar kwamen bij mij de waterlanders en ik kon wederom mijn verhaal kwijt over hoe ik er het laatste jaar zakelijk in zat. Die middag bij Rauw hadden we met z’n drieën hele mooie gesprekken. Echt waar: het leek wel alsof de wereld voor me open ging. Weet je wat ik nog tegen hem zei: ‘Dan hebben we zulke mooie gesprekken en dan ga je gewoon een jaar weg….’. Na een dikke knuffel wisselden we nog energie uit en ik zal je zeggen: het is de meest bijzondere dag die ik mij kan herinneren. Tot slot zei hij tegen mij: ‘Je voelt je niet goed omdat je bedrijf goed draait, je bedrijf draait goed omdat jij je goed voelt….’. En dat klopt inderdaad. Ik zal deze uitspraak nooit vergeten.”

Ik sta weer 100 procent aan…! 
Sinds die middag bij Rauw is mijn mindset 180 graden gedraaid. Het was zo’n opluchting dat het er eindelijk uit was. Mijn motivatie bij Zwaartafelen is er weer voor de volle 100% en we gaan ook weer vol gas. De drive om hier alles spik en span te hebben is helemaal terug. Ik zeg altijd: ‘Het mag nooit aan ons zelf liggen als het minder draait’. Alles waar we zelf invloed op hebben moet top zijn. Ik ben nu ook Zwaartafelen met mijn team gereed aan het maken voor een nieuwe fase. Althans, zo voelt het voor mij. Er komt bijvoorbeeld een nieuwe website. Ik hou van marketing en de meest briljante ideeën komen naar boven. Ik voel aan mezelf: ik sta weer volledig aan. Voor de volle 100%! Ik maak sinds kort ook weer filmpjes voor de socials. Ik wilde me niet meer naar voren schuiven als ‘het gezicht van…’ Maar nu juist weer wel. Kom maar op! En ja, je merkt meteen: de hut loopt weer vol. Zakelijk hebben we veel te bieden. Dat is ook een eyeopener geweest. We maken unieke vergadertafels. Van klein tot groot, soms wel tafels van 6 á 7 meter uit één geheel. Ik heb dan ook besloten dat we ons nog meer gaan focussen op de zakelijke markt. En wat leuk is: zonnepanelen tafels. We hebben het alleenrecht bij onze leverancier voor de zakelijke markt. Kom, ik laat het je zien!” Het vuur en de passie van Frank merken we in de stem en de blik in zijn ogen als hij de minuten daarna alle stalen laat zien en alles toelicht over de zonnepalen tafels. “Tof, hé. Dit is echt een revolutionair product. En wij, hier in Amersfoort, hebben we de exclusiviteit!”

Verhaal delen 
“Weet je. Ik wilde hier mijn verhaal delen om het enerzijds een beetje voor mezelf écht af te sluiten. De goede gesprekken gaven mij simpelweg een eyeopener voor velen: als ondernemer leef je soms een eenzaam leven. Je gaat elke dag vol gas, je leeft voor je zaak en iedereen verwacht elke dag opnieuw het allerbeste van je. Maar ook jij kan simpel gezegd een moeilijke periode hebben. Immers, je bent ook maar een mens… Misschien moeten we elkaar als ondernemer ook hierover vaker spreken. In plaats van alleen maar praten over hoe goed het gaat.”